Kort geleden is mijn vader komen te overlijden, tot mijn grote verdriet.
Een week daarna was er een mooie maar ook emotionele dienst waarbij, onder andere, een hele oude bekende(studiegenoot) van mijn vader een toespraak hield over de tijd samen doorgebracht en alle levens- herinneringen daarbij.
Een week of 2 later heb ik een droom, waarin ik met deze oude bekende uit mijn jeugdherinneringen, aan het bellen ben. Ik lucht mijn hart, laat weten hoe goed die toespraak was, bedankt etc . Er klonk duidelijk emotie door in mijn stem. Maar het opvallende is dat het daarna echt stil bleef aan de andere kant van de lijn, een soort oorverdovende, zeer aanwezige, opvallende lange, lange stilte.
Met name die stilte is mij bij gebleven uit deze droom.
Sinds de uitvaart heb ik, in real life, niet meer gesproken. Ik weet wel, via doorgestuurde mail, dat hij het een mooi, ontroerend afscheid had gevonden, dat deed mij wel ontzettend goed.